“Mile-per-minute-Murphy” is de naam van het eerste snelheidsrecord dat eind 19e eeuw werd gevestigd. Charles Murphy volgde een trein langs een houten platform tussen de sporen, versnelde zijn fiets tot 100,2 km/uur en legde in één minuut een afstand van één mijl af. Aan de achterkant van de auto werd een stijve kap bevestigd om de luchtweerstand te verhogen en dit zorgde voor het wereldrecord snelheid op een fiets.
Al een eeuw lang strijden professionele renners om de suprematie met behulp van hun eigen spierkracht, auto’s, elektrische en zelfs straalaandrijving. De limiet voor de hoogste snelheid op een fiets is echter niet vastgesteld. Elke discipline heeft zijn kampioenen. En de recordhouders zijn de presteerders.
Het snelheidsrecord op een fiets
Het is niet de fiets die de records zet, maar de fietser. De fysieke fitheid en ervaring van de atleet die het voertuig voor het ongrijpbare record heeft klaargemaakt, zorgen voor het resultaat. Veel professionele wielrenners, zoals Lance Armstrong, Fabian Cancellara, Alberto Contador, Müller Korenek en anderen, hebben laten zien dat zij op topniveau rijden.
Op een vlakke weg
Racefietsen zijn het summum van snelheid. Men heeft de beroemde Bonneville Plain (Utah, USA) gekozen om wereldsnelheidsrecords te vestigen. De vlakke zoutbedding van een opgedroogd oud meer wordt een ruimtelijk fenomeen op de planeet genoemd. Hier vestigde Fred Rompelberg het snelheidsrecord op het auto-fiets circuit. De 50-jarige sportman uit Nederland wist met een speciaal lichtgewicht bouwvoertuig (dragster) een topsnelheid van 268,8 km/u te bereiken.
Het Guinness Book of Records definieerde het cijfer als de limiet voor een persoon die een fiets bestuurt. Het wereldsnelheidsrecord bleef onbereikbaar van 1995 tot 2018. Denise Mueller Korenec (USA) heeft de concurrent verslagen. Het meisje reed een deel van het parcours achter de sportwagen en racete vervolgens in haar eentje met een verbazingwekkend record van 295,6 km/uur.
Een hoger resultaat werd behaald door de Zwitser Francois Gissi in 2014. De extreme fietser haalde de hoogste snelheid van 333 km/u en slaagde erin de sportieve Ferrari in 4,8 seconden in te halen over de 402 meter. Maar de overwinning kan niet als eerlijk worden beschouwd. De atleet gebruikte geen spierkracht, maar installeerde een straalmotor op de fiets.
Bergafwaarts
Het record aller tijden behoort toe aan de Franse wielrenner Eric Baron. De skipiste was perfect geprepareerd om een maximale afdalingssnelheid te bereiken. Het was te gevaarlijk om een kuip te gebruiken op de berg, dus werd een speciale mountainbike ontworpen om het wereldrecord te vestigen. In 2015 haalde de kampioen, in een speciale outfit, een snelheid van 223,2 km/u.
Ook andere records zijn in handen van de wanhopige ruiter:
- 400m gravel bergafwaarts. – 210, 4 km/u;
- vanaf de top van een uitgedoofde vulkaan, 130 km/u.
Op de 100m
In 1994 vestigde Peter Rosenahl een nieuw wereldrecord op de rechte 100 m-afstand zonder uitrusting of hulp. De fietser bereikte een snelheid van 29,7 km/u in 12 seconden.
De Nederlander was ook in de race voor het kampioenschap. Sebastian Bowyer wist op zijn motor een topsnelheid van bijna 133,78 km/u te bereiken. Om een dergelijk resultaat te bereiken, versnelde de kampioen gedurende 8 km. De Ligerad, bedekt met een kuip als een vlindercocon, is gebouwd door studenten in Amsterdam.
Om de snelheid bij te houden
In een uitdagend evenement is het niet genoeg om snel te gaan. Het is belangrijk om het tempo erin te houden. Ondrej Sosenka, een beroemde Tsjechische renner, won in 2005 de wielerwedstrijd van Moskou, met een snelheidsrecord van 49,7 km/u gedurende een uur. De jury merkte op: het was niet mogelijk een hoger record te vestigen vanwege de fiets met vaste versnelling en één versnelling.
De mogelijkheden van de ongetrainde ruiter
De gemiddelde persoon zal nooit recordsnelheden halen zonder speciale training. Maar een fietser die 1 uur per dag rijdt is benieuwd: hoe snel je op vertrouwde wegen kunt gaan zonder aan sportevenementen deel te nemen.
| Type fiets en rij-eigenschappen | Gemiddelde snelheid (km/h) |
|---|---|
| Berg | 18-20 |
| Weg | 20-25 |
| Mountainbike (weg in het bos) | 15 |
| Midden | 12-19 |
| Fietsen in de stad | 10-15 |
| Op sneeuw, paden met gevallen bladeren | 5-8 |
| Vlak parcours (enkele minuten snelheid vasthouden) | 30-40 |
In de voormalige Sovjet-Unie werden de GTO-normen voor fietsers vastgesteld. De gouden badge werd toegekend aan mannen van 19-28 jaar als zij 20 km/ 43 min. reden. Vrouwen van 18-28 jaar werden beloond na het afleggen van 10 km/ 25 min.
Welke criteria beïnvloeden de snelheid
Er zijn vele snelheidsrecords in de wereld: op een vlak parcours, bergafwaarts, over honderd meter, of voor het houden van de snelheid van een uur. Weer, helling, fietsontwerp, techniek en zelfs doping beïnvloeden allemaal de prestaties. Daarom kun je de prestaties van een fietser die bergafwaarts gaat of op de snelweg niet vergelijken.
Conditie
Fysieke kracht, uithoudingsvermogen en ervaring zijn de belangrijkste ingrediënten van een succesvolle wielrenner. De conditie beïnvloedt de snelheid meer dan het fietsmodel. Een fitte fietser op een mountainbike kan gemakkelijk een wegfiets voorbijstreven en houdt de klim bergop bij. Zelfs een ongetrainde fietser kan de afstand van 10 km afleggen tegen 18 km/u. Een getrainde fietser is verschillende keren sneller en houdt een snelheid van 30 km/u aan over een afstand van 100 km.
Weerstand tegen tegenwind
Zodra er tegenwind is, vertraagt de fiets met 10-15 km/u. Verhoogde luchtdruk is voelbaar bij 25 km/u. Door de constructie van mountainbikes (breed stuur, laag zadel) is het voertuig moeilijker te besturen dan racefietsen. Zo moest Markus Stockl (Oostenrijks kampioen) de hele race lang (40 seconden) zijn adem inhouden om de weerstand van de luchtstromen te overwinnen. Het is mogelijk om de luchtweerstand te verbergen door gebruik te maken van de luchtruimte die zich achter de auto vormt.
Rolweerstand
Onaangenaamheden ontstaan zodra de fietser begint te rijden. Als je sneller gaat, neemt de weerstand af. Het probleem kan worden opgelost door:
- de druk in de binnenband;
- de juiste band;
- grotere wielen;
- het gewicht van de ruiter.
Ondanks het aerodynamische ‘pantser’ crashte wereldkampioen Eric Baron tijdens de afdaling van het Alpengebergte. Constante luchtweerstand en toenemende trillingen deden de Red Rider kantelen en sleepten hem met de restanten van de motor een halve kilometer mee.
Wrijving in de tandwielen
Een versleten onderdeel, een oude naaf, een vuile, ongesmeerde ketting zijn allemaal factoren die de rijder ervan weerhouden op snelheid te komen. De “gezondheid” van de versnellingen kan van invloed zijn op hoe goed je rijdt. Een te hoge schokdemping kan u afremmen op een rechte weg, maar u sneller laten rijden op een hobbelige rit. Het is ook een goed advies voor profrenners die niet achterop willen rijden met een schokdempende fiets.
Conclusie
Union Cycliste Internationale bekrachtigt de meest verbazingwekkende records. De Union Cycliste Internationale gelooft dat er in de wereld van de sportprestaties altijd een plaats is voor hen die niet ophouden met “de fiets opnieuw uit te vinden” en blijven dromen.
