Freeride fiets – wat het is, specificaties

“Een risico nemen is van een klif springen, je vleugels uitslaan in de vlucht”. (Ray Bradbury)

Zoveel renners als er fietsstijlen zijn. Sommigen geven de voorkeur aan snelheid, anderen houden van ontspannen en zweverig rijden met selfies, terwijl anderen houden van off-road, duizelingwekkende manoeuvres op het randje van reactie en steile sprongen. Zoals je waarschijnlijk al bedacht hebt, gaan we het vandaag hebben over freeride, een skistijl die begin jaren ’80 in de Verenigde Staten is ontstaan.

Wat is freeride, wat zijn de varianten, de essentie van de discipline, wat moet je kunnen fietsen en, natuurlijk, wat moet een fiets zijn voor freeride – dit en vele andere zaken worden in dit artikel besproken.

Wat is freeride fietsen

In de klassieke zin van freeride is het passeren van complexe routes van natuurlijke en door de mens gemaakte met sprongen, het overwinnen van obstakels en andere uitdagingen. Je moet over de vaardigheden en lichamelijke conditie beschikken om succesvol en vooral veilig te kunnen rijden. Maar zelfs de meest super-professionele motorrijder zou extreme moeilijkheden ondervinden als hij onvoorbereid zou rijden. Voor freeride is dus ook een goede machine nodig.

Wat is freeride op een fiets? Het woord “freeride” betekent vrij rijden, d.w.z. rijden zonder regels. Maar in feite zijn er nog steeds regels: de fietser moet heelhuids de finish bereiken. Wedstrijden vinden plaats in alle weersomstandigheden. Daarom zijn de gebruikelijke metgezellen van een freerider: vuil, stof, waternevel, stenen die onder de wielen vandaan vliegen, enz.

Freeride wedstrijden worden meestal gesponsord door de fabrikanten van mountainbikes en hun uitrusting. Zij zijn geïnteresseerd in het tonen van de mogelijkheden van hun producten.

Soorten freeride wedstrijden

Een professionele freerider beklimt met succes steile kliffen, daalt kronkelige paden af, springt over rotsen, steekt hoog gras over en laat andere obstakels achter zich. Het zijn alle geneugten van freeride. Je moet veel oefenen om te slagen, maar het is de moeite waard. Maar het is het waard.

Een echte freerider beleeft een hoop sensatie op zijn motor terwijl hij uitdagende routes aflegt. De hoogte van de sprong, het gevoel van vliegen, de straal van de bocht – de atleet voelt dit alles op het randje van intuïtie. Daarom kun je niet zonder goede training. Hetzelfde als zonder een speciale fiets. We zullen het er later over hebben, maar laten we nu de indeling van freeride analyseren. Er zijn dus twee grote groepen:

1. Klassieke freeride.
2. Lichte versies.

Lichte freeride vereist geen serieuze fysieke voorbereiding van de rijder. Er zijn geen plotselinge dalingen, lange afdalingen met stenen en vuil, steile paden. In feite zijn de tracks voor de lichtere versie een primitief model van de wegen die zijn ontworpen voor professionele freeride rijders. De afdalingen zijn zachter, als er al stenen in liggen, zijn die klein en in onbeduidende hoeveelheden. Een kunstmatige structuur kan worden aangebracht als een natuurlijke afdaling. Er zijn geen snelheidsbeperkingen in Light Freeride, dus zelfs een beginner kan alle geneugten van deze rijstijl ervaren.

Substraten

Er is maar één klassieke freeride fiets, maar er zijn veel lichtere versies. Er is een aparte categorie voor elke ondersoort. Aanvankelijk waren dit conventionele veringen, maar de ontwerpen hebben in de loop der tijd kleine wijzigingen ondergaan. Laten we de freeride-subtypes (lichtere versies) nader bekijken:

• Laten vallen. Springen van vlakke oppervlakken, die niet noodzakelijkerwijs horizontaal hoeven te zijn. In tegenstelling tot schansspringen is er geen vertrek. In feite is er een gecontroleerde val, geen start.
• Dart springen. Dart springen. Tegenwoordig is het een zelfstandige discipline. Atleten voeren onrealistische stunts uit op beperkte trajecten. Het sleutelstuk is de springplank. Maar kleine druppels kunnen ook voorkomen.
• Urban Freeride. Het wordt ook wel een straight genoemd. Eigenlijk is het een combinatie van extreme off-road bergen en stadsverkeer. Atleten gebruiken het stedelijke landschap voor een extreme ervaring: ze springen van trappen af, doen trucs tijdens het rijden en passen klassieke freeride aan het stedelijke landschap aan.
• Norshoring. Dit is een vrije stijl van skiën over bruggen en diverse houten constructies. Deze stijl van skiën kwam vrij ongewoon voor: oorspronkelijk werden houten constructies gebruikt om de moeilijke plekken op de loipes te helpen overwinnen (een boomstam kon bijvoorbeeld worden gebruikt om een greppel te bedekken). Tegenwoordig worden bij deze stijl hele steden van hout gebouwd.
• Slopestyle. Een relatief nieuwe discipline in freeride, waarbij een aantal trucs op de meest ingewikkelde secties uit een aantal figuren worden uitgevoerd.
• Enduro. In wezen is dit freeride op minima. Meer gezien als extreme cross country.

In wezen hebben de fietsen voor elk van de disciplines vergelijkbare kenmerken. De modellen verschillen enigszins en hun bijzonderheden zijn te wijten aan de specifieke kenmerken van de ene of de andere.

Kenmerken van een freeride fiets

Toen freeride een op zichzelf staande sport werd, begonnen motoren speciale eisen te stellen. In feite is dit een apart soort mountainbike, maar met enkele ontwerpkenmerken. Een freeride fiets is iets tussen MTB en downhill in. De belangrijkste kenmerken zijn:

• versterkte duurzaamheid;
• lichtgewicht;
• versterkte demping;
• zware remmen;
• banden met een breed profiel.

Het belang van de eerste parameter kan niet worden overschat. Bij het rijden op moeilijke en gevaarlijke paden ondervindt de motor, samen met de berijder, enorme spanningen. Daarom is de sterkte van het frame veel groter dan bij een gemiddelde mountainbike, omdat de veiligheid van de rijder op het spel staat.

Hoewel duurzaamheid belangrijk is, maakt het gewicht van de fiets het ook gemakkelijker om zwaar terrein te bedwingen. Moderne fabrikanten produceren modellen met lichtgewicht legeringen waarmee het gewicht kan worden teruggebracht tot 14-15 kg zonder aan sterkte in te boeten.

Freeride is ondenkbaar zonder sprongen, en daarom zijn fietsen niet alleen aan de voorkant maar ook aan de achterkant voorzien van schokdempers. De slag van de schokdemper (ongeveer 7 inch) egaliseert de schokbelastingen aanzienlijk.

En, zeker, remsysteem. Aan dit mechanisme moet aparte aandacht worden besteed, omdat de remmen in staat zijn de situatie op een spoor onder controle te houden. In de meeste gevallen worden op beide wielen schijfremmen gemonteerd.

Wat de banden betreft, hebben freeride fietsen breed getande banden die zelfs in scherpe bochten grip hebben op het oppervlak en stenen, takken en andere oneffenheden absorberen.

Wat wordt er van een fietser verlangd?

Fysieke fitheid en veiligheid zijn alles. Hoewel kracht en vermogen een strikt persoonlijke aangelegenheid moeten zijn, verdient de uitrusting speciale aandacht omdat de gezondheid en het leven van een rijder afhangen van de volledigheid en robuustheid van de uitrusting. Dus zodra je een freeride fiets koopt, moet je hem voorzien van bescherming:

• Een helm. Het freeride model is anders dan de standaard outfit. Het beschermt niet alleen het hoofd, maar ook de kin en voorkomt tevens dat het gezicht per ongeluk wordt verwond.
• Nekbescherming. Niemand is veilig voor een val van een fiets. Een nekletsel is een ernstig letsel dat tot nadelige gevolgen kan leiden. Het is dus de moeite waard om je nek te beschermen.
• Een schelp. Het past onder bovenkleding en beschermt de borst en ruggengraat tegen letsel.
• Kniebeschermers en elleboogbeschermers. Elleboog- en kniegewrichten worden bij een val het meest getroffen.
• Handschoenen. Ze beschermen niet alleen tegen breuken en verstuikingen, maar zorgen ook voor een stevige grip op het stuur, want freeriden is een adrenalinekick en bijgevolg meer zweten.

Veel motorrijders dragen speciale maskers, die voorkomen dat stof je gezicht en luchtwegen binnendringt. Een bril is ook een goede keuze – hij moet de ogen beschermen maar het zicht van de rijder niet belemmeren.

Veiligheidsregels

Freeride in freeride, maar je moet ook aan je leven en gezondheid denken. Daarom moet je je bij het beoefenen van deze extreme sport aan een bepaalde grens houden, die niet overschreden mag worden. Freeride is gevaarlijk en behoort tot de meest traumatische disciplines. De meest voorkomende verwondingen zijn:

• hersenschudding door een zware klap op het hoofd;
• halswervelfractuur;
• gewrichtsletsels.

Er is een punt dat moet worden benadrukt over de uitrusting van fietsers. Vergeet niet dat een geraakte helm niet opnieuw mag worden gebruikt. U merkt het microscheurtje misschien niet eens en de volgende keer dat u het gebruikt, zal het niet bestand zijn tegen de geringste impact.

Het is dus de moeite waard om de noodzaak van het dragen van de helm te herhalen. Zelfs als je alleen denkt aan “vrij rijden”, koop dan eerst bescherming en kies dan een fiets.

Populaire modellen

Fietsen is een extreme discipline. Dienovereenkomstig moet de fiets worden gekenmerkt door de hoogst mogelijke technische prestaties. Wielen, remmen, frame, schokdempers – dit alles en nog veel meer moet zo intelligent en technisch correct zijn ontworpen dat de fietser moeilijke routes kan afleggen en op zijn veiligheid kan vertrouwen. Enkele van de bekendste merken en opvallende modellen zijn de volgende:

• Cannondale Scalpel 29ER Carbon 1. Als je plotseling besluit een freeride fiets te kopen, zul je zeker Cannondale producten tegenkomen. De Scalpel 29ER Carbon 1 is niet voor doetjes. Het model is ontworpen voor professionele rijders. Hij bestaat in twee versies: BallisTec carbon en SmartFormed metaal. Beide fietsen zijn licht van gewicht en hebben een krachtige voorvork. Er zijn geen wegen die de Sram-aandrijving niet aankan.
• GT Fury Alloy 3.0. Het bedrijf maakt al bergmodellen sinds 1974. Ooit nam het deel aan de ontwikkeling van de eerste BMX-fietsen. Het remsysteem van het model garandeert de nodige kracht op elk traject. Zijn versterkte voorvork met 200 mm veerweg laat hem de wind voorblijven.
• Kona Operator. Waarschijnlijk de beste freeride mountainbike voor de beginnende rijder. Het heeft een slanke vormgeving en een compacte geometrie. Het is geen slechte keuze voor wie zich niet te veel wil bezighouden met fietsonderhoud. Dit is wat een goede freeride fiets moet zijn: gemakkelijk en betrouwbaar.
• De Specialized Demo 8 II. Als je een snelle en dynamische fiets wilt, zoek dan niet verder dan dit model. Met 200 mm veerweg is deze vork instelbaar en kan hij zelfs de hardste schokken aan. Met een slag van 200 mm is deze fiets geschikt voor downhill rijders.
• Trek Slash 8. Uitgerust met een oversized vork biedt het model ruime demping. De bredere vooras geeft de motor meer controle. Met de achterschokdemper zullen zelfs grote stenen uw fiets niet stoten.

Professionele rijders geven commentaar op de goede technische eigenschappen van de GHOST MTB en Fully 4-Cross. De fietsen onderscheiden zich door hun ergonomisch ontwerp, onovertroffen bouwkwaliteit en indrukwekkend design.

Conclusie

Kortom, freeride is niet zomaar extreem skiën, maar een bijzondere stijl en trend in de wereld van de fietsen, waarvoor een goede training nodig is. Degenen die besloten hebben er serieus werk van te maken, moeten aan hun veiligheid denken en de nodige bescherming kopen, die ernstige verwondingen en ongelukkige gevolgen zal voorkomen.