Elke ouder in het Sovjettijdperk vond het zijn plicht om voor zijn kind een Shkolnik-fiets te kopen. In die tijd was er niet veel keus, en deze fiets voldeed prima: tieners van 10-14 jaar reden ermee door de straten en op binnenplaatsen, reisden met hun ouders mee naar het platteland, en gebruikten de fiets als hun belangrijkste vervoermiddel.
Tegenwoordig zijn deze motoren te zien in particuliere collecties. Sommige liefhebbers gebruiken Shkolnik-fietsen als basis en vullen ze aan met moderne onderdelen, waardoor een zeldzaam model verandert in een originele en kleurrijke fiets die niet onderdoet voor zijn moderne tegenhangers. Vandaag zullen we begrijpen waarom sommige fietsen uit het Sovjettijdperk vandaag de dag in trek zijn, we zullen de kenmerken van de fiets “Shkolnik” analyseren, en ook vertellen wat er zo bijzonder is aan Sovjetfietsen.
Geschiedenis van de verschijning
Het besproken model werd geproduceerd door de GAZ-fabriek in Nizjni Novgorod. Tijdens de oorlogsjaren werd de productie van fietsen opgeschort – de onderneming specialiseerde zich in de fabricage van militaire granaten en wapens. Pas in 1956 werd de productie van tweewielig vervoer hervat. De geproduceerde modellen waren gericht op de Sovjet-jongeren.
In de loop van de productiegeschiedenis werd het ontwerp van de Shkolnik verscheidene malen gewijzigd. Aanvankelijk produceerde GAZ tweewielers voor Sovjet jongens en meisjes. De volwassen modellen voor mannen hadden een gesloten frame, terwijl de damesmodellen de bovenbuis iets lager hadden. De laatste jaren is de fabriek begonnen met de productie van universele fietsen met een open frame.
Het model in kwestie was ontworpen voor kinderen van 11 tot 13 jaar, maar de “Shkolnik” werd ook door jongere kinderen gebruikt. Naar die maatstaven was de prijs van de fiets “Shkolnik” tastbaar voor het gezinsbudget, maar veel ouders gaven hun kinderen toch betrouwbare en lichte fietsen, die voor kinderen nieuwe horizonten openden.
Kenmerken
Shkolnik fietsen waren niet bijzonder superieur aan hun concurrenten. Het waren relatief eenvoudige en robuuste ontwerpen, die perfect geschikt waren voor hun taak:
- Ga van punt “A” naar punt “B”.
- Gaat zelden kapot.
Aanvankelijk werden de fietsen gebouwd op gesloten frames, wat resulteerde in enige stijfheid. Iets later werden de mannelijke modellen uitgerust met een extra zadel voor een passagier, maar na verloop van tijd leek dit idee ongeschikt voor ontwikkelaars, en werden er fietsen verzameld met een open frame, vouwbaar. Overigens maakte dit het opbergen van de motor in de winter een stuk gemakkelijker. Terwijl hij vroeger veel ruimte innam in een flat, maakte de komst van vouwconstructies het mogelijk de afmetingen van de fiets merkbaar te verkleinen.
“Schoolboys” hadden een primitieve framegeometrie, een hoog stuur en zadel. Andere technische kenmerken:
- De Shkolnik had een wieldiameter van 510 mm. De huidige tegenhanger zijn 20-inch wielen.
- De bandbreedte was 1,25 inch. De motoren uit die tijd hadden conventionele slick banden.
- Het voortandwiel heeft 32 tanden en het achtertandwiel heeft 16 tanden.
Opmerkelijk is dat de fiets licht van gewicht was – hij woog iets meer dan 9 kg. Hij kan dus ook door kinderen van de basisschoolleeftijd worden bereden. Een pomp en achterrek waren als optie verkrijgbaar.
Verschillen met nieuwere modellen
Vandaag de dag is het niet gemakkelijk om een werkende fiets “Shkolnik” te vinden. Aangezien de motoren in 1996 niet meer werden geproduceerd, zal zelfs het model van de hoogste kwaliteit de tand des tijds niet doorstaan. In de Sovjet-Unie waren motoren van dit plan van grote waarde, zodat hun eigenaars hun ijzeren paarden eerbiedig behandelden en ze streng bewaakten tegen schade.
Vandaag zijn een paar Schooljongens in privé collecties. Op de tentoonstellingen van zeldzame modellen kan men verschillende getunede modellen uit het verleden zien. Het ontwerp van de Shkolnik is zeer geslaagd, maar niet voor de moderne fietser, die snel gewend is geraakt aan de extra opties die het rijden veel gemakkelijker maken. De belangrijkste verschillen met de nieuwere modellen zijn:
- Ontbreken van een steunvoetsteun (er zijn niet eens lussen voor).
- verouderd schema.
- de veranderde configuratie van een stuur.
- Gebruik van de achterwielrem, die in de naaf was gemonteerd.
- Er werden geen extra remmen gebruikt.
De fabriek die de Shkolniks produceerde had speciale haken voor de pomp. Het frame had ook een lederen gereedschapstas voor gereedschap dat onderweg van pas kon komen. Tegenwoordig is het lederen tasje vervangen door een compacte reparatieset die alles bevat wat je nodig hebt bij een lekke band.
Tips voor gebruik
Hoe goed je motor ook is, hij vergt enig onderhoud:
- Regelmatige reiniging en smering van het loopwerk. Stof, vuil en water zijn nooit goed voor metalen onderdelen.
- Moeilijke reparaties moeten door een werkplaats worden uitgevoerd. Als u twijfelt, kunt u uw fiets beter laten repareren door iemand die dit probleem al eerder heeft meegemaakt.
- Laat je fiets niet nat worden. Rijden in plassen of als het regent is leuk en lonend. Maar je motor houdt er echt niet van als je hem nat maakt. Dus zorg ervoor dat het zo schoon en droog mogelijk wordt.
Om van de onberispelijke staat van uw fiets te genieten, loont het om hem goed te onderhouden. Als je naar vintage modellen kijkt, kun je niet anders dan je afvragen hoe men erin slaagt het mechaniek en de schoonheid van de motorfiets intact te houden. Het ding is dat niet iedereen zich vroeger een Shkolnik kon veroorloven.
Conclusie
Tegenwoordig is de fiets “Shkolnik” te zien in particuliere collecties. Het ontwerp van de fiets onderscheidde zich destijds door de sterkte van de mechanismen en de betrouwbaarheid van alle verbindingen. “Het was ontworpen voor tieners, maar jongere kinderen reden ook op de fiets.
