Eenwielers (monofietsen): éénwielige fietsenpakketten

Velen van jullie hebben waarschijnlijk wel eens een fiets met één wiel gezien. Wat is dit wonder van technologie waar circusclowns vaak acrobatische stunts mee uithalen? De eenwieler werd erg populair bij acrobaten, die er zelfverzekerd op reden, verschillende trucs uitvoerden en de bewondering van het publiek opwekten.

Mettertijd heeft de eenwieler zijn weg gevonden buiten de circusarena en is de eenwieler nu een van de meest opwindende bezigheden. Sommigen vonden het te gemakkelijk om op een tweewieler bergafwaarts te hellen en avonturiers bedachten een nog extremere sport: het bergmonofietsen. De populariteit van het vervoer in kwestie groeit, en het is waarschijnlijk dat het zeer binnenkort kan concurreren met conventionele tweewielers. Vooral omdat er al sportdisciplines zijn zoals unipolo, basketbal en hockey op eenwielers.

Geschiedenis van de oorsprong

Er zijn een paar versies van hoe de eenwieler is ontstaan. Volgens de meest gangbare verscheen hij bijna aan het eind van de 19e eeuw, en aan het begin van de 20e eeuw konden ambachtslieden een model van zo’n fiets, uitgerust met een motor, in elkaar zetten. Op heel oude foto’s en in historische films heb je waarschijnlijk heel mooie fietsen gezien met ongewoon grote voorwielen en onevenredig kleine achterwielen. Hij draagt de prachtige naam “penny-farthing”. Dit ontwerp was de voorloper van de eenwieler of monocyclus.

Het grootste deel van het gewicht van de rijder op de penny-farthing zat aan de voorkant van de motor, met als gevolg dat de rijder op hoger gelegen grond zeer sterk omhoog werd geworpen en hij uit alle macht zijn evenwicht moest bewaren. Na verloop van tijd werd het de ontwerpers duidelijk dat met enige vaardigheid en training het achterwiel een absoluut nutteloos element wordt. “Het rudiment werd samen met het stuur verwijderd – zo ontstond de eerste monocyclus.

De wielen van de eerste modellen waren erg groot, zodat fietsers veel moeite moesten doen om het evenwicht te bewaren. Daarom reden bekwame stuntmannen en circusclowns op eenwielers. In de loop der tijd is het uiterlijk van de eenwieler enigszins veranderd – het wiel werd kleiner, en handige mensen die dit wonder van techniek konden beteugelen, veel meer.

Monocyclische uitrusting

Wat is een fiets met maar één wiel? Het woord “eenwieler” of “unicycle” bestaat uit twee delen: het voorvoegsel “uni” dat “één” betekent en de cyclus die het wiel betekent. Op het eerste gezicht lijkt de opzet van de eenwieler primitief. In de klassieke vorm ziet het apparaat van een monocyclus er als volgt uit:

het wiel zelf met spaken (36 of 48);
frame-pillar;
zadel;
zadelbuis;
zadelpenklem;
pedalen;
de wagen met de drijfstangen.

In de meeste gevallen zijn er geen remmen of kettingbladen gemonteerd, zodat er slechts één versnelling is, een vaste versnelling. Nu de eenwieler populairder wordt, worden modellen aangepast voor de doorsnee persoon die niets heeft met circus en extreme sporten. De huidige modellen zijn uitgerust met:

stuur;
remmen;
kettingaandrijvingen;
elektrische aandrijvingen.

Men zou kunnen denken dat een stuur overbodig is voor dit type voertuig. Maar in dit geval dient dit element niet om de richting te veranderen, maar helpt het om het evenwicht te bewaren en de last gelijkmatig te verdelen. Hoewel veel mensen liever balanceren met de handen en de romp.

Op een klassieke eenwieler zitten de remmen onder het zadel. De remgrepen zijn er ook. Als een eenwieler een stuur heeft, zitten de handvatten op het oppervlak.

Sommige modificaties van eenwielers gebruiken nog steeds een kettingversnelling, bijvoorbeeld “giraffen”. Ze zijn veel hoger dan conventionele eenwielers en de slede van dergelijke modellen bevindt zich in het frame boven het wiel.

Soorten sporten en rijstijlen

Eenwielers waren vroeger het eigendom van circusartiesten. Tegenwoordig zijn er steeds meer liefhebbers van zo’n ongewoon voertuig. Liefhebbers zijn begonnen met het aanpassen van klassieke eenwielers voor het uitvoeren van trucs of het rijden op verschillende ondergronden. Bovendien wisten ze niet alleen de stoepranden en stadstrappen te bereiken, maar ook de sportbar te breken.

Zo zijn smalle sportdisciplines ontstaan, met fietsen die niet helemaal conventioneel zijn:

Proeven. Het idee is om over obstakels op ruw terrein te rijden met behoud van hoge snelheid. Deze fietsen moeten zo robuust en betrouwbaar mogelijk zijn. Op deze modellen zijn noodzakelijkerwijs remmen geïnstalleerd.
Freestyle is het uitvoeren van trucs op de eenwieler. Sprongen, bochten, lussen en bochten – dit alles ziet er geweldig en zeer indrukwekkend uit. Dienovereenkomstig is de constructie van de fiets duurzaam en robuust, terwijl hij een serieuze krachtpatser is.
OffRoad monocycle – off-road rijden en steile hellingen overwinnen. Tegenwoordig is deze sport wijdverbreid omdat de monocyclusconstructie licht en praktisch is en het mogelijk maakt nieuwe horizonten te openen.
Wandelen. Dit is een andere sportdiscipline waarbij eenwielers kunnen worden gebruikt. Sommige modellen zijn uitgerust met bagagerekken en speciale bevestigingen voor alles wat u nodig hebt.
Street is waarschijnlijk de meest voorkomende “circus”-discipline, die het springen op trottoirs, het overwinnen van obstakels en het uitvoeren van verschillende trucs omvat. Het omvat ook conventioneel rijden op 1 wiel.

Wie had dat gedacht, maar op dit voertuig kun je een lange reis maken. Sommige modellen zijn uitgerust met speciale zakhouders. Wieldiameters variëren van 29 tot 36 inch.

Naast de wielerdisciplines heeft de monocyclus zijn intrede gedaan in teamsporten als hockey, basketbal en polo. Hockey op een eenwieler wordt beschouwd als een van de gevaarlijkste sporten, want de actie speelt zich af op het ijs. De regels zijn hetzelfde, maar in plaats van schaatsen gebruik je een éénwieler.

Basketbal op een eenwieler is vrijwel hetzelfde als de klassieke versie. De spelers bewegen met een bal over het veld en proberen de bal zo vaak mogelijk in de korf van de tegenstander te krijgen. De sport maakt gebruik van fietsen met 24-inch wielen en lichtgewicht pedalen. Wedstrijden vinden vaak plaats in Europese landen.

Polo is een teamspel waarbij de spelers zich op paarden over het veld verplaatsen. Unipolo gebruikt fietsen met één wiel. Het speelveld is iets kleiner dan bij een klassiek spel. De vorm van de stok is ook anders, want de spelers verplaatsen zich niet op paarden, maar op een eenwieler over het veld. Monocycle polo verscheen in 2015 in Rusland.

De fasen van het leren fietsen op een eenwieler

Misschien is het moeilijkste deel van leren rijden het leren om je evenwicht te bewaren. Maar dit is een vaardigheid die later je succes zal bepalen. Je moet leren rijden met vertrouwen bij zowel lage als hoge snelheden. Het moeilijkste is om die eerste stap te zetten. Daarom is het zo belangrijk om rudimentaire vaardigheden te leren (je evenwicht bewaren, vooruitgaan en stoppen). U zou niet meteen op straat op een eenwieler kunnen rijden – het is erg moeilijk om te starten en een paar meter te rijden zonder enige steun. Maar als je zelfverzekerd bent op een tweewieler zonder handen, is het mogelijk dat je al snel een eenwieler verovert.

De belangrijkste truc is je houvast te vinden. In het begin kunt u proberen langs een hek te rijden – dit is de meest geschikte optie. Het is veel erger om te leren als je de juiste voet niet kunt vinden. Het is ook niet erg comfortabel om naast een hek te trappen. Ideaal is een smalle gang waar beide handen de muur kunnen aanraken. Een andere min of meer comfortabele manier is rijden met twee lange stokken die je als steun kunt gebruiken. Er zijn geen grenzen en de pedalen zijn vrij om te draaien, maar je leert op deze manier niet alleen op je eigen kracht te vertrouwen.

Lees ook Voordelen van fietsen – regels tijdens het fietsen, tips

Leren rijden op een 1-wieler kan een reeks stappen zijn:

Opstappen en je evenwicht bewaren. Dit is de moeilijkste fase en het kan lang duren om deze onder de knie te krijgen. U hebt een geschikte steun nodig – dit kan een hek, kast, reling, muur of een meubelstuk zijn. Om te beginnen gaat u in het zadel zitten en probeert u, terwijl u zich aan de steun vasthoudt, uw evenwicht te bewaren door u op uw heupen te concentreren. Na verloop van tijd begin je je hand los te laten en probeer je minstens één minuut in het zadel te blijven.
Voorwaartse beweging. Kantel daartoe uw lichaam iets naar voren en verplaats uw zwaartepunt daarheen, begin dan voorzichtig te bewegen. Om de fiets te stoppen, leun je scherp achterover en stop je met trappen. Leun niet te veel achterover – de kans bestaat dat u de motor onder u vandaan “loslaat”. Je beweging moet vloeiend zijn. Als het wiel onder je uit gaat, probeer er dan af te komen. Probeer in dit stadium niet te veel met je armen te zwaaien – manoeuvreer je torso en concentreer je aandacht voor je. Vergroot geleidelijk de afstand en houd de snelheid beperkt.
Pivot. Om te buigen en de baan te veranderen, verplaats je je lichaamsgewicht iets op één heup – naar waar je gaat draaien. Na het draaien de lading gelijkmatig verdelen. Begin met een kleine straal en verhoog geleidelijk de amplitude.

Zodra u vertrouwen hebt in uw bewegingen, gaat u verder met een nieuw doel – 100 meter afleggen, omkeren zonder van de monocyclus af te stappen, en teruggaan. Als alles goed gaat, kunt u uw vaardigheden verder verbeteren, met plezier en toenemende inspanning. Vergeet niet dat rijden op een eenwieler een geweldige vestibulaire training is en een onvergetelijke indruk maakt op de mensen om je heen.

Als je je rijtechniek aanleert, vergeet dan niet de veiligheid. Bescherm uw hoofd, knieën en ellebogen. Het dragen van stevige handschoenen om je handen te beschermen tegen verwondingen bij een val kan ook prettig zijn.

Hoe maak je van een tweewieler een eenwieler?

Doe-het-zelvers kunnen proberen een tweewieler om te bouwen tot een eenwieler. Als je ergens een oude fiets in een hoekje hebt staan, waarom geef je hem dan geen tweede leven? Je hebt het volgende gereedschap nodig:

stuur- en vorksleutels;
een crank en trapas trekker;
metaalzaag;
schuurpapier;
lasser;
bankschroef.

Dit is een stoffige baan. Dus bewapen jezelf met een veiligheidsbril, paraffine en een overbodige lap. Volgorde van handelen:

Verwijder de vork, drijfstangen, ketting en wielen van het fietsframe.
Snij de voor- en achterkant van het frame weg. Alleen de zadelbuis en trapas en de voorvork blijven over.
Verbreed de voorvork in een bankschroef voor het achterwiel.
Verwijder de verf van de onderkant van de trapas, en snij dan een cirkel uit met een diameter die overeenkomt met de vorkbuis.
Snijd aan de bovenkant van de vork een gat dat past bij de omtrek van het draaistel. Demonteer de trapas.
Las de voorvork aan de trapas. Test de sterkte van de las onder belasting door de uiteinden van de constructie op twee steunpunten te bevestigen en een baksteen te leggen (voor de veiligheid mag u met uw voeten omhoog staan).
Slede en drijfstangen met aandrijftandwiel monteren.
Bevestig het achterwiel aan de achtervork.
Span de ketting tussen de kettingbladen. Verwijder overtollige kettingbladen met een slinger.

Lees ook Waarom een fiets niet omvalt tijdens het rijden – de belangrijkste redenen

Je ketting aangedreven monocyclus is klaar. Je kunt deze wijziging berijden door traagheid. Bij het maken van uw eigen eenwieler moet bijzondere aandacht worden besteed aan de betrouwbaarheid van de lasverbindingen. Je kunt met je voeten staan en rondspringen. Idealiter zijn er geen scheuren of deuken in de voegen. Anders moet het werk opnieuw worden gedaan.

Tips voor het kiezen van een eenwieler

Eerst moet je het doel van de monocyclus bepalen. Het is één ding als je het alleen nodig hebt als een ongebruikelijk vervoermiddel of een eenheid voor vestibulaire apparatentraining. Het is een heel ander verhaal als je op zoek bent naar een eenwieler voor langere afstanden en cross-country rijden. Daar gaat het om.

Denk er bij het kiezen van een model aan dat de maat van de eenwieler moet overeenkomen met de lengte van je been (de maat moet worden genomen vanaf het kruis tot aan de vloer met je schoenen aan). Gebruik de lengte van uw broek niet als leidraad. Een snelle gids om u te helpen bij de wielmaten:

12 inch. Deze optie is het meest geschikt voor kinderen jonger dan 5 jaar. Voor buitenactiviteiten is het niet de beste optie, omdat je een zo vlak mogelijke ondergrond nodig hebt om op zo’n fiets te rijden. Trouwens, de jongste monocyclist was slechts 1,5 jaar oud.
16 inch. Ontworpen voor kinderen van 5 tot 8 jaar. Kan worden gebruikt op gladde bestrating of binnenshuis op een vlakke ondergrond.
20″. Dit is de optimale maat om te leren rijden. Met deze modellen kun je een behoorlijke snelheid bereiken, en een paar primitieve trucs uithalen. Deze eenwielers zijn gemakkelijk op te bergen en te vervoeren.
24 inch. De universele maat van eenwielers voor volwassen rijders. Geschikt voor rijden op vlak en ruw terrein, maar te groot om binnenshuis te rijden.
29″. Een geschikte maat voor lange ritten en ervaren ruiters.
36″. Optimaal voor dagelijkse wandelingen en langere afstanden. Niet geschikt voor beginnende eenwielers.

Het kan aanvoelen als een kinderdriewieler als je de verkeerde maat voor je fiets kiest (bijvoorbeeld te klein). Een te groot wiel is ook niet ideaal en maakt het moeilijk om te manoeuvreren en te balanceren.

De framehoogte is een andere belangrijke parameter. Een te hoge zadelpen maakt het moeilijk om te rijden, terwijl een te lage zadelpen je het gevoel geeft een clown in een circus te zijn.

Om teleurstelling na aankoop te voorkomen, moet de keuze van de fiets gebaseerd zijn op de volgende parameters:

Een kleine wieldiameter (20 inch voor beginners).
Laat je niet verleiden door de mogelijkheden van kettingaangedreven eenwielers (die zijn moeilijker te leren rijden).
Bepaal uw rijstijl (er is geen universele eenheidsfiets).
Uw budget en de kenmerken van de fiets (het is een goed idee om remmen te nemen op uw eerste model).

Het belangrijkste verschil tussen een eenwieler en een echte fiets is de directe aandrijving – de as en de naaf zijn verbonden, zodat de rotatie rechtstreeks op het wiel wordt overgebracht.

Conclusie

Nu weet je wat een eenwieler is. Het is het originele ontwerp – een alternatief voor de gewone tweewieler. Met Monocycle kun je het evenwichtsorgaan trainen en een ongebruikelijke rijtechniek aanleren. Het kan ook met je eigen handen gemaakt worden van een gewone fiets, als je een beetje moeite doet en het nodige gereedschap vindt.